Hz.Muhammed (s.a.v.) canım Peygamberim..
“Ey insanlar! size iki şey bıraktım ki,onlara yapıştığınız müddetçe benden sonra asla sapıtmazsınız.
Allah’ın kıtabı ve benim sünnetim.”
Cenab-i Hakk’ın en sevgili kulu,insanların en faziletlisi,Peygamberlerin sonuncusu ,iki cihan Sultanı ve hidayet yolunun rehberi Hz.Muhammed (s.a.v.) anlamak,anlatmak ve uymak ...
İşte bunlar ,Cenab-i Hakk’ın sonsuz Rahmetine mazhar olma vesiledir...
Rasulüllah’ın yolunda gidenler ,Cennete ,Allah’ın rızasına ,sevgisine ve lütfüna Allah’ın vaadiyle hak kazanmışlar...
Efendimiz (s.a.v.) bütün insanlığa hatta kainattaki bütün yaratılmışlara rahmet oldu...
İnsanık haysiyetini kaybetmiş sineleri,şeref ve haysiyetine kavuşturarak gönüllerdeki muhabbet sarayının sultanı oldu...
Peygamber efendimiz (s.a.v.) bize müslümanca yaşamayı öğretti...
Otururken,kalkarken,yerken,içerken,konuşurken ,gülerken ,bizi baskalarından ayıran bir hayat tarzından söz etti.
Bizi görenlerin “bu insan müslüman “diyeceği bir yaşama üslübuna sahıp olmamızı tavsiye etti.
Hz.Muhammed vefatına kadar sade bir hayat sürdü.
Hasır üzerinde yatar,arpa ekmeği yerdi.
Karşısında çıkan insana öyle içten davranırdı ki,herkes kendisinin onun katında en sevimli kimse olduğunu sanırdı.
Düşmanlarını affetmiş hoşgörü timsali olmuş,iyilikle zulmün zincirlerini kırmış, insanlığa sevgi dersi vermişti .
O (S.A.V.) öyle bir hayat yaşamıstı ki,nefes alışından gülümseyişine kadar, hikmet üzerinde tek leke dahi bulunmayan bir hayat sürmüştü.
“Kainatın övüncüsü”
“Varlığın Efendisi”
“En hayırlı insan”
“”Allah’ın sevgilisi”
“Rahmet Peygamber”övgüleriyle anılır hep…
Samimi,saf,temiz sevgi dolu bir kalb ile ,bütün insanlığa hala ışık tutuyor, ve kurtuluşa çağırıyor…
Mevlamız (c.c.) cümlemize sünnet Muhammedi’yeyi öğrenmeyi ,
öğretmeyi ve hakkıyla yaşamayı nasıp eylesin.
AMİN
GEL EY SEVGİLİ:
Mekke kokularıyla gel ey sevgili..
Medine’nin tozuyla gel..
Gel ki Vuslat görsün Alem..
Gel ki Ey can,
Hasret bir damla kan, içime damlıyor her an..
Gel Ey canım Efendim, yüreğimiz azad olsun..
Şahlanan bu zülümler, ne olur yeniden uyusun!!
Gel ey canım Efendim..
Bırakma bizlere yetim..
Sevgisiyle,Resûle ağlayıp inleyen kütükler.
Selam verip,dağlar taşlar nasıl feryat ettiler.
Bulut ağlamadıkça,yeşillikler nasıl güler.
Gönüller sultanı canım peygamberim.
Etrafını kuşatan ikram,Medine semalarına yayılır.
Yüce elçi,ifadeye sığmayan bir sevinç bir hal alır.
Onun cömertliğini anlatmaya diller aciz kalır.
Cihana ışık saçan,Hatemül enbiyasın.
Resûlü Ekrem oturdular,Kubadaki kuyu başına
Müyesser oldu Cennetül âla birkaç arkadaşına.
Çağrıldılar huzuru Resûle isim isim tek başına.
Nübüvvet mabedinin,Havzu kevserin sahibisin.
Söyliyeyimde gönlümde ki,gam dağılsın gitsin.
Bütün övgülerin sevgilerin üstündesin.
Kıyamete kadar övsem, Sen bitmezsin
İki cihan serveri, hatemül enbiyasın.
............................
Ey Allahım!
Resûlüne hakaret edenlerin yüzleri kara olsun,
Kalplerine korku sal,
Ayaklarına titreme ver...'
Bizleri dünyadan milyonlarca büyük ve geniş olan Cennete çağıran,
Müminlere çok şevkat ve merhametli olan,
yüce peygamberime,salat ve selam olsun.
